Michael
Ik begin mijn verslag met dé hamvraag van Lowlands 2015: "Waar is Michael?" Iedereen op het festival was op zoek naar dit fictief persoon. Je hoefde het maar te roepen en iedereen deed met je mee. Hartstikke gezellig.
Gemist
Op Lowlands spelen gewoon heel veel dingen tegelijkertijd en is het soms moeilijk om een keuze te maken. Nu moet ik zeggen dat ik dit jaar heel veel gezien heb wat ik wilde zien, maar er zitten toch wat sterke acts bij die ik gemist heb. Te beginnen op vrijdag met Fuzz, waar Ty Segall achter het drumstel ging zitten. Ik las alleen maar goeie recensies en qua rock heb ik toch al niet zoveel gezien, beetje jammer dus.
Dan Underworld en Hudson Mohawke. Deze twee speelden tegelijk, maar geen van beiden heb ik gezien. Vooral ook omdat erna mijn grootste must see Ben Howard kwam. Spijtig. Dan Caribou en Howling. Deze speelden zelfs tijdens onze Ben en heb ik dus ook niet gecheckt.
Op zaterdag kan ik alleen Hot Chip benoemen. Ik wilde graag Courtney Barnett zien. Hierbij heb ik eigenlijk alleen maar in het gras gelegen, dus Hot Chip behoort wel tot een van de grootste missers dit weekend.
Dan de zondag. Ja verdomme, heb ik me toch even een partijtje New Wave gemist. Dit is natuurlijk een act waar je bij móést zijn. Ik hoorde dat ze hun single Drank & Drugs ongeveer een miljoen keer speelde. Ja fuck hey. Gelukkig speelden Lil' Kleine en Ronnie Flex deze fantastische hit 's nachts nog liefst twee keer in de Hacienda. Heb ik even geluk gehad zeg!
Ik begin mijn verslag met dé hamvraag van Lowlands 2015: "Waar is Michael?" Iedereen op het festival was op zoek naar dit fictief persoon. Je hoefde het maar te roepen en iedereen deed met je mee. Hartstikke gezellig.
Gemist
Op Lowlands spelen gewoon heel veel dingen tegelijkertijd en is het soms moeilijk om een keuze te maken. Nu moet ik zeggen dat ik dit jaar heel veel gezien heb wat ik wilde zien, maar er zitten toch wat sterke acts bij die ik gemist heb. Te beginnen op vrijdag met Fuzz, waar Ty Segall achter het drumstel ging zitten. Ik las alleen maar goeie recensies en qua rock heb ik toch al niet zoveel gezien, beetje jammer dus.
Dan Underworld en Hudson Mohawke. Deze twee speelden tegelijk, maar geen van beiden heb ik gezien. Vooral ook omdat erna mijn grootste must see Ben Howard kwam. Spijtig. Dan Caribou en Howling. Deze speelden zelfs tijdens onze Ben en heb ik dus ook niet gecheckt.
Op zaterdag kan ik alleen Hot Chip benoemen. Ik wilde graag Courtney Barnett zien. Hierbij heb ik eigenlijk alleen maar in het gras gelegen, dus Hot Chip behoort wel tot een van de grootste missers dit weekend.
Dan de zondag. Ja verdomme, heb ik me toch even een partijtje New Wave gemist. Dit is natuurlijk een act waar je bij móést zijn. Ik hoorde dat ze hun single Drank & Drugs ongeveer een miljoen keer speelde. Ja fuck hey. Gelukkig speelden Lil' Kleine en Ronnie Flex deze fantastische hit 's nachts nog liefst twee keer in de Hacienda. Heb ik even geluk gehad zeg!
Ought had ik heel graag gezien, vooral nadat Interpol het toch echt net niet was voor mij. Verder had ik graag Django Django nog gezien en dat was het wel. Ohja, eigenlijk heb ik Kendrick Lamar ook keihard gemist. Tijdens zijn optreden lagen we naast de Alpha te chillen met een biertje en wat bitterballen. Ook lekker toch?
Tegenvallers
Bij bepaalde artiesten schep je toch bepaalde verwachtingen. Dit weekend waren er een aantal die mij persoonlijk een beetje tegenvielen. Te beginnen met opener Years & Years. Op plaat klinkt het allemaal goed en ik vind de muziek best leuk om af en toe eens te luisteren. Live vond ik het minder. Olly Alexander zijn stem is niet je van het en de show kwam niet zo goed uit de verf. Op geen enkel moment ging het écht los. Misschien bij grote hit King, maar tegen die tijd hadden wij de tent al verlaten.
Tegenvallers
Bij bepaalde artiesten schep je toch bepaalde verwachtingen. Dit weekend waren er een aantal die mij persoonlijk een beetje tegenvielen. Te beginnen met opener Years & Years. Op plaat klinkt het allemaal goed en ik vind de muziek best leuk om af en toe eens te luisteren. Live vond ik het minder. Olly Alexander zijn stem is niet je van het en de show kwam niet zo goed uit de verf. Op geen enkel moment ging het écht los. Misschien bij grote hit King, maar tegen die tijd hadden wij de tent al verlaten.
Gelijk erachteraan kwam weer een kleine tegenvaller. Tove Lo stond in de Bravo, maar ook dit werd nergens erg interessant. Tijdens een concert in Amerika ontblootte ze een tepel bij het liedje Talking Body. Helaas was hier tijdens Lowlands geen sprake van. Na een aantal nummers besloten we weer naar een andere tent te gaan.
Paolo Nutini was een van de dingen waarvan ik zeker wist dat ik helemaal omver geblazen ging worden. Echter kon het me niet zo bekoren en ik snap nog steeds niet hoe dat komt. Er miste 'iets' waardoor ik eigenlijk maar een paar nummers gezien heb. Zijn liedje Iron Sky is er eentje van wereldklasse, maar deze heb ik dus gemist. Het viel dus enigszins tegen, maar ik heb ook spijt dat ik ben weggelopen. Kak.
Shamir is zo'n artiest waar ik razend benieuwd naar was. Zo'n zanger als deze zie je vrijwel nooit. Hij voelt zich niet man, maar ook niet vrouw en het optreden voelde ook een beetje awkward aan. De India was totaal niet vol en ik vond er niet zoveel aan. Misschien dat hij me later dit jaar op Catch wel kan bekoren.
Op zondag kwam de Amerikaanse rapper Joey Bada$$. Ik ben nu niet bepaald een echte hip-hop fan en vandaag bleek maar weer waarom. Iedereen stond zijn of haar hand maar wat op en neer te deinen. Nou, leuk joh. Wel is het heel erg knap dat een jongen op zijn leeftijd (hij is pas twintig jaar!) al op zo'n groot podium staat. Ik denk dan ook dat er volgend jaar nog meer van zulke acts worden geprogrammeerd. Wellicht Rapper Sjors?
Paolo Nutini was een van de dingen waarvan ik zeker wist dat ik helemaal omver geblazen ging worden. Echter kon het me niet zo bekoren en ik snap nog steeds niet hoe dat komt. Er miste 'iets' waardoor ik eigenlijk maar een paar nummers gezien heb. Zijn liedje Iron Sky is er eentje van wereldklasse, maar deze heb ik dus gemist. Het viel dus enigszins tegen, maar ik heb ook spijt dat ik ben weggelopen. Kak.
Shamir is zo'n artiest waar ik razend benieuwd naar was. Zo'n zanger als deze zie je vrijwel nooit. Hij voelt zich niet man, maar ook niet vrouw en het optreden voelde ook een beetje awkward aan. De India was totaal niet vol en ik vond er niet zoveel aan. Misschien dat hij me later dit jaar op Catch wel kan bekoren.
Op zondag kwam de Amerikaanse rapper Joey Bada$$. Ik ben nu niet bepaald een echte hip-hop fan en vandaag bleek maar weer waarom. Iedereen stond zijn of haar hand maar wat op en neer te deinen. Nou, leuk joh. Wel is het heel erg knap dat een jongen op zijn leeftijd (hij is pas twintig jaar!) al op zo'n groot podium staat. Ik denk dan ook dat er volgend jaar nog meer van zulke acts worden geprogrammeerd. Wellicht Rapper Sjors?
Passenger viel me niet zo zeer tegen, maar is gewoon niet meer zo mijn ding. Waar ik het twee jaar terug op Pinkpop een van de leukste dingen vond, kon het me nu weinig boeien. Het is dat hij tegelijk speelde met New Wave, anders was ik niet eens wezen kijken.
Zoals eerder genoemd kon ook Interpol het niet waarmaken. Ze deden me een beetje denken aan Kings of Leon twee jaar terug op Pinkpop. De show zat gewoon erg strak in elkaar, maar het contact met het publiek was erg minimaal. Het leek wel alsof de band er niet echt zin in had.
Subtoppers
Er waren uiteraard ook acts waarbij het prima vertoeven was, maar die ik niet per se als ultieme hoogtepunten kan bestempelen. Te beginnen met Thomston. Dit was zo'n typische Lowlands artiest waar je 'per ongeluk' tegenaan loopt. Ik kende wel iets van zijn muziek, maar dat het live zo tof is had ik niet gedacht. Hij liet ons weten dat het pas zijn zesde optreden was. Ik kan het me bijna niet voorstellen, maar petje af! Helaas hebben we maar ongeveer drie nummers meegepakt.
James Bay dan, nog geen jaar geleden begon ik met het luisteren naar zijn muziek en ik vond het meteen erg tof. Inmiddels is hij (vooral bij de tienermeiden) immens populair en dat was in de Heineken tent ook wel te merken. Wij hadden een goed plekje geregeld en de show was top. Hij verraste me in de positieve zin van het woord. Vooral de gitaarsolo's waren erg lekker.
Zoals eerder genoemd kon ook Interpol het niet waarmaken. Ze deden me een beetje denken aan Kings of Leon twee jaar terug op Pinkpop. De show zat gewoon erg strak in elkaar, maar het contact met het publiek was erg minimaal. Het leek wel alsof de band er niet echt zin in had.
Subtoppers
Er waren uiteraard ook acts waarbij het prima vertoeven was, maar die ik niet per se als ultieme hoogtepunten kan bestempelen. Te beginnen met Thomston. Dit was zo'n typische Lowlands artiest waar je 'per ongeluk' tegenaan loopt. Ik kende wel iets van zijn muziek, maar dat het live zo tof is had ik niet gedacht. Hij liet ons weten dat het pas zijn zesde optreden was. Ik kan het me bijna niet voorstellen, maar petje af! Helaas hebben we maar ongeveer drie nummers meegepakt.
James Bay dan, nog geen jaar geleden begon ik met het luisteren naar zijn muziek en ik vond het meteen erg tof. Inmiddels is hij (vooral bij de tienermeiden) immens populair en dat was in de Heineken tent ook wel te merken. Wij hadden een goed plekje geregeld en de show was top. Hij verraste me in de positieve zin van het woord. Vooral de gitaarsolo's waren erg lekker.
Om toch ooit eens in de Charlie geweest te zijn gingen we even koekeloeren bij Slaves. Ofwel, lekkere rock! De tent is erg klein en het was bomvol waardoor we het hele gebeuren vanaf buiten bekeken. Ook hier hebben we maar een paar nummers gecheckt, maar het was best leuk. Vooral de staande, topless, zingende drummer gaf zich hélemaal! Het deed mij een beetje aan Royal Blood denken, al is die band een aantal stappen verder.
In de Freddy (zoals de Heineken tent gekscherend genoemd wordt) kwam Kodaline. Dit is een band die ik sinds hun hit All I Want altijd een beetje ben blijven volgen. Hiervoor had ik ze al twee keer op Pinkpop gezien. Het was een mooi (en vooral erg emotioneel natuurlijk) weerzien met deze Ieren. Want ja, het blijven toch mierzoete liedjes. Toch kon ik er wel weer van genieten. Het is zo'n band waar ik veel nummers van ken waardoor het vanzelf leuker wordt. High Hopes was mijn persoonlijke hoogtepunt tijdens deze show.
Op zaterdag was het eerste wat we zagen Christine and the Queens. Ondanks mijn buitenaardse kater kon ik aardig genieten van deze show. Het hele dansgebeuren maakte het bijzonder. Daarbij vind ik het liedje Christine erg vet!
In de Freddy (zoals de Heineken tent gekscherend genoemd wordt) kwam Kodaline. Dit is een band die ik sinds hun hit All I Want altijd een beetje ben blijven volgen. Hiervoor had ik ze al twee keer op Pinkpop gezien. Het was een mooi (en vooral erg emotioneel natuurlijk) weerzien met deze Ieren. Want ja, het blijven toch mierzoete liedjes. Toch kon ik er wel weer van genieten. Het is zo'n band waar ik veel nummers van ken waardoor het vanzelf leuker wordt. High Hopes was mijn persoonlijke hoogtepunt tijdens deze show.
Op zaterdag was het eerste wat we zagen Christine and the Queens. Ondanks mijn buitenaardse kater kon ik aardig genieten van deze show. Het hele dansgebeuren maakte het bijzonder. Daarbij vind ik het liedje Christine erg vet!
Het was de derde keer dit jaar dat ik De Jeugd Van Tegenwoordig zag. We hadden eigenlijk ingezet op een plaatsje vooraan, aangezien we het uur ervoor toch niets hoefden te zien. We gingen in de tussentijd even naar een marktje en aten wat. Slecht idee. DJVT was al bezig toen wij aankwamen. De tent stond bomvol dus we moesten het doen met een plaatsje helemaal rechtsachter. Ach, het was alsnog weer een vette show. Ze deden hun nieuwe single Manon en maakte er weer een gezellig feestje van.
Dit was bij Bastille ook het geval. Zij hebben al een aantal hits op hun naam staan, maar vooral bij de afsluiter Pompeii ging de tent helemaal los. Deze band is qua populariteit de laatste jaren enorm gegroeid, maar ze maakten het volledig waar. Niet heel bijzonder, maar wel uiterst vermakelijk!
Op de zondag trad de bijzondere tweemansformatie Twenty One Pilots op. Ik was erg benieuwd naar de hype rondom deze band. Net als bij James Bay en ook Bastille was het aantal pubermeisjes erg groot. De muziek van het duo is niet zo mijn ding, maar ze maakten er wel echt een hele vette show van. Ik wist al van het drummen op het publiek en de salto van de piano, maar toch, om het zo live mee te maken was toch wel bijzonder.
Dit was bij Bastille ook het geval. Zij hebben al een aantal hits op hun naam staan, maar vooral bij de afsluiter Pompeii ging de tent helemaal los. Deze band is qua populariteit de laatste jaren enorm gegroeid, maar ze maakten het volledig waar. Niet heel bijzonder, maar wel uiterst vermakelijk!
Op de zondag trad de bijzondere tweemansformatie Twenty One Pilots op. Ik was erg benieuwd naar de hype rondom deze band. Net als bij James Bay en ook Bastille was het aantal pubermeisjes erg groot. De muziek van het duo is niet zo mijn ding, maar ze maakten er wel echt een hele vette show van. Ik wist al van het drummen op het publiek en de salto van de piano, maar toch, om het zo live mee te maken was toch wel bijzonder.
Op zondag keek ik naar een aantal dingen uit, waaronder Benjamin Clementine. Zijn album At Least For Now heb ik in de weken voor Lowlands grijsgedraaid en ik was dan ook erg benieuwd. Het verbaasde me een beetje dat de hele India vol stond. Ik wist niet dat deze man zo populair was. Ik kan niet zo goed uitleggen wat voor muziek hij maakt, maar jazz, soul en klassiek passen denk ik het beste. Het was jammer dat ik eigenlijk aan de verkeerde kant van de tent stond waardoor ik steeds naar zijn rug keek. Toch was het een mooie performance van deze Ghanees. Winston Churchill's Boy was het hoogtepunt.
Dan de headliner van de zondag. Eigenlijk was ik veel meer geïnteresseerd in Django Django of Vietcong, zeker als ik kijk naar de kwaliteit van de muziek. Toch besloot ik om naar Major Lazer te gaan. Gewoon omdat dit een mega grappig, lomp feestje zou worden. Niets was minder waar, de hitjes vlogen je om de oren en werden veel te snel afgewisseld, maar God, wat hebben we gelachen. Ik heb nog nooit zo debiel gedanst in mijn leven als tijdens dit uurtje. Puur omdat ik me gewoon vermaakt heb vond ik het leuk, verder kon de show me geen reet interesseren. Wel vond ik het tof dat Mø het nummer Lean On live mee kwam zingen. Oh ja, het enige liedje waarbij ik stilstond was Drank & Drugs. Bah. Iel.
Dan de headliner van de zondag. Eigenlijk was ik veel meer geïnteresseerd in Django Django of Vietcong, zeker als ik kijk naar de kwaliteit van de muziek. Toch besloot ik om naar Major Lazer te gaan. Gewoon omdat dit een mega grappig, lomp feestje zou worden. Niets was minder waar, de hitjes vlogen je om de oren en werden veel te snel afgewisseld, maar God, wat hebben we gelachen. Ik heb nog nooit zo debiel gedanst in mijn leven als tijdens dit uurtje. Puur omdat ik me gewoon vermaakt heb vond ik het leuk, verder kon de show me geen reet interesseren. Wel vond ik het tof dat Mø het nummer Lean On live mee kwam zingen. Oh ja, het enige liedje waarbij ik stilstond was Drank & Drugs. Bah. Iel.
Toppers
Dan de hoogtepunten. Laten we eerst beginnen met de dingen die je zo tussen alle optredens door meemaakt. Dat zijn voor mij de échte hoogtepunten. Op Lowlands kan en mag alles en je ziet zoveel gekke mensen, maakt zoveel grappige dingen mee. Ik kan het festival echt alleen maar aanraden als je er nog nooit geweest bent, de sfeer is fantastisch, werkelijk iedereen is aardig en het is helemaal niet erg om er een drukje te doen.
Terug naar de artiesten. De vrijdag kende twee hoogtepunten. Te beginnen met Mark Ronson. Achteraf las ik dat hij het liedje Uptown Funk een kwartier lang heeft gedraaid. Dit heb ik niet eens meegekregen in al het feestgedruis. Ik vond het fantastisch. Van het begin tot het einde heb ik me kostelijk geamuseerd. Jammer wel dat ie niet wat meer van zijn nieuwe album liet horen, maar ach, het was gewoon een show vol met leuke hits. Het is toch een van de grootste producers van het moment die ik vast niet meer al te vaak ga zien. Iek viend helemaal mooi.
Dé artiest waar ik voor kwam was Ben Howard. Waar ik twee jaar geleden zo'n twintig minuten voor aanvang flauwviel en hem dus eigenlijk gemist heb, wilde ik het nu wel meemaken. Zijn nieuwe album I Forget Where We Were vind ik fantastisch, dus voor mij was het echt geen probleem dat ie zijn hitjes een beetje achterwege liet. Wel speelde hij Keep Your Head Up, maar voor de rest waren het alleen nummers van zijn nieuwe plaat. De hoogtepunten waren het eerste nummer Small Things en het laatste nummer End Of The Affair. Vooral bij het laatste liedje heb ik enorm genoten. Wat een geweldige spanning hangt er om deze song. Ik moet wel bekennen dat hij in de Alfa niet helemaal tot zijn recht kwam. De muziek is best wel 'moeilijk' voor de doorsnee Lowlands bezoeker, zeker omdat hij liedjes als The Fear en The Wolves niet speelde. De tent liep na zijn grote hit Keep Your Head Up dan ook vrijwel onmiddellijk leeg. Ik vond het in ieder geval een mooi optreden en ik hoop deze man nog vaker aan het werk te zien!
Dan de hoogtepunten. Laten we eerst beginnen met de dingen die je zo tussen alle optredens door meemaakt. Dat zijn voor mij de échte hoogtepunten. Op Lowlands kan en mag alles en je ziet zoveel gekke mensen, maakt zoveel grappige dingen mee. Ik kan het festival echt alleen maar aanraden als je er nog nooit geweest bent, de sfeer is fantastisch, werkelijk iedereen is aardig en het is helemaal niet erg om er een drukje te doen.
Terug naar de artiesten. De vrijdag kende twee hoogtepunten. Te beginnen met Mark Ronson. Achteraf las ik dat hij het liedje Uptown Funk een kwartier lang heeft gedraaid. Dit heb ik niet eens meegekregen in al het feestgedruis. Ik vond het fantastisch. Van het begin tot het einde heb ik me kostelijk geamuseerd. Jammer wel dat ie niet wat meer van zijn nieuwe album liet horen, maar ach, het was gewoon een show vol met leuke hits. Het is toch een van de grootste producers van het moment die ik vast niet meer al te vaak ga zien. Iek viend helemaal mooi.
Dé artiest waar ik voor kwam was Ben Howard. Waar ik twee jaar geleden zo'n twintig minuten voor aanvang flauwviel en hem dus eigenlijk gemist heb, wilde ik het nu wel meemaken. Zijn nieuwe album I Forget Where We Were vind ik fantastisch, dus voor mij was het echt geen probleem dat ie zijn hitjes een beetje achterwege liet. Wel speelde hij Keep Your Head Up, maar voor de rest waren het alleen nummers van zijn nieuwe plaat. De hoogtepunten waren het eerste nummer Small Things en het laatste nummer End Of The Affair. Vooral bij het laatste liedje heb ik enorm genoten. Wat een geweldige spanning hangt er om deze song. Ik moet wel bekennen dat hij in de Alfa niet helemaal tot zijn recht kwam. De muziek is best wel 'moeilijk' voor de doorsnee Lowlands bezoeker, zeker omdat hij liedjes als The Fear en The Wolves niet speelde. De tent liep na zijn grote hit Keep Your Head Up dan ook vrijwel onmiddellijk leeg. Ik vond het in ieder geval een mooi optreden en ik hoop deze man nog vaker aan het werk te zien!
Op zaterdag lukte het FFS (Franz Ferdinand & Sparks) om mijn heftige kater volledig te laten verdwijnen. Ze speelden vooral nummers van het album waar ze samen aan gewerkt hebben, maar er was ook plaats voor nummers van zowel Franz Ferdinand als Sparks. Het hele optreden was gewoon geniaal, met twee frontmannen waarvan de stemmen precies op elkaar aansloten. Vooral toetsenist Ron Mael was de genialiteit zelve. Hij had de hele tijd een stoïcijnse blik op zijn hoofd, tot hij besloot achter zijn keyboard vandaan te komen en een of andere gekke dans uit te voeren. Het echte hoogtepunt waar iedereen op zat te wachten was natuurlijk tophit Take Me Out. Hierbij was het een groot feest van herkenning in de Alfa. Ik was weer helemaal het mannetje na dit optreden, awesome!
Door naar Father John Misty. Ik heb zijn album I Love You, Honeybear redelijk grijsgedraaid de laatste tijd en ik was erg benieuwd naar deze man. Ik wist totaal niet hoe hij eruitzag of wat voor type hij zou zijn op het podium. Blijkbaar kwamen we tijdens de helft van de set binnengelopen(ik dacht dat hij net bezig was), maar tering, wat was dit goed zeg! Hij speelde met zo ontzettend veel bezieling en bleek ook erg humoristisch. Daarbij vond ik alle liedjes live nog beter dan op plaat en dat maak ik maar af en toe mee. Alles klopte gewoon tijdens dit optreden. Wat een podiumbeest!
Door naar Father John Misty. Ik heb zijn album I Love You, Honeybear redelijk grijsgedraaid de laatste tijd en ik was erg benieuwd naar deze man. Ik wist totaal niet hoe hij eruitzag of wat voor type hij zou zijn op het podium. Blijkbaar kwamen we tijdens de helft van de set binnengelopen(ik dacht dat hij net bezig was), maar tering, wat was dit goed zeg! Hij speelde met zo ontzettend veel bezieling en bleek ook erg humoristisch. Daarbij vond ik alle liedjes live nog beter dan op plaat en dat maak ik maar af en toe mee. Alles klopte gewoon tijdens dit optreden. Wat een podiumbeest!
Een van de moeilijkste keuzes was op de zaterdagavond. Of headliner The Chemical Brothers of het Britse SBTRKT waar ik zoveel goeie verhalen over heb gehoord. Wij besloten voor het laatste te kiezen. Hiervan heb ik geen moment spijt gehad. De Bravo was bij aanvang echt ontzettend leeg waardoor we helemaal vooraan een plekje hadden. Ik kan totaal niet uitleggen wat voor muziek het is, je moet het gewoon maar eens luisteren. Het dak ging eraf en naarmate het optreden vorderde, werd de tent al stukken drukker. De tijd ging ontzettend snel en het leek echt maar vijf minuten te duren. Meestal een goed teken. Het grote hoogtepunt was voor mij NEW DORP, NEW YORK. Waarschijnlijk ga ik het op Catch weer meemaken, nu al zin in!
Op zondag rolde ik rond een uurtje of 11 mijn tent uit. Ik voelde me wederom niet opperbest en bedacht me dat over een klein uur de Engelse Rhodes begon. Dit was een van de dingen die ik per se wilde zien van tevoren. Met mijn toestand leek dit niet mogelijk, maar ik besloot toch om in mijn pyjama snel naar het terrein te lopen. Het was het helemaal waard! Ik houd sowieso al van dit soort muziek en ik merkte dat ik dit goed kon gebruiken om even lekker wakker te worden. Het was een fijne aftrap van een dag die nog veel moois in het verschiet had.
Ten minste, dat hoopte ik. Ik ging ervan uit dat dingen als Interpol, Benjamin Clementine en Kendrick Lamar dikke hoogtepunten werden. Dit viel enigszins mee. Je las eerder al hoe en wat rondom deze acts. Om 20:40 begon echter Tame Impala in de Heineken tent. Dit was veruit het beste wat ik dit weekend voor de kiezen kreeg. Kevin Parker is een van de grootste muzikale genieën wat er op het moment rondloopt. Het hele optreden was een psychedelische reis die van begin tot eind bleef boeien. De muziek, de visuals, alles klopte. Vooral het openingsnummer Let It Happen was een geweldig hoogtepunt. Waar ik ze in 2013 in de Alfa een stukje zag en het eigenlijk niet zo geweldig vond, was het nu een perfecte show. Een mooie afsluiter van een prachtig weekend!
Op zondag rolde ik rond een uurtje of 11 mijn tent uit. Ik voelde me wederom niet opperbest en bedacht me dat over een klein uur de Engelse Rhodes begon. Dit was een van de dingen die ik per se wilde zien van tevoren. Met mijn toestand leek dit niet mogelijk, maar ik besloot toch om in mijn pyjama snel naar het terrein te lopen. Het was het helemaal waard! Ik houd sowieso al van dit soort muziek en ik merkte dat ik dit goed kon gebruiken om even lekker wakker te worden. Het was een fijne aftrap van een dag die nog veel moois in het verschiet had.
Ten minste, dat hoopte ik. Ik ging ervan uit dat dingen als Interpol, Benjamin Clementine en Kendrick Lamar dikke hoogtepunten werden. Dit viel enigszins mee. Je las eerder al hoe en wat rondom deze acts. Om 20:40 begon echter Tame Impala in de Heineken tent. Dit was veruit het beste wat ik dit weekend voor de kiezen kreeg. Kevin Parker is een van de grootste muzikale genieën wat er op het moment rondloopt. Het hele optreden was een psychedelische reis die van begin tot eind bleef boeien. De muziek, de visuals, alles klopte. Vooral het openingsnummer Let It Happen was een geweldig hoogtepunt. Waar ik ze in 2013 in de Alfa een stukje zag en het eigenlijk niet zo geweldig vond, was het nu een perfecte show. Een mooie afsluiter van een prachtig weekend!
Nachtprogramma
Het nachtprogramma heb ik niet meegerekend. Vooral omdat ik steeds van tent naar tent liep en dus niets volledig heb gezien. Ik heb enigszins genoten bij Marcel Dettmann en Boys Noize b2b Baauer gaven een geweldige show op de zondag. Ook hebben we aardig wat goudgele pretcilinders geconsumeerd tijdens onze nachtelijke escapades.
De top 10
10. De Jeugd Van Tegenwoordig
9. Thomston
8. James Bay
7. Mark Ronson
6. Rhodes
5. FFS (Franz Ferdinand & Sparks)
4. Father John Misty
3. SBTRKT
2. Ben Howard
1. Tame Impala
Het nachtprogramma heb ik niet meegerekend. Vooral omdat ik steeds van tent naar tent liep en dus niets volledig heb gezien. Ik heb enigszins genoten bij Marcel Dettmann en Boys Noize b2b Baauer gaven een geweldige show op de zondag. Ook hebben we aardig wat goudgele pretcilinders geconsumeerd tijdens onze nachtelijke escapades.
De top 10
10. De Jeugd Van Tegenwoordig
9. Thomston
8. James Bay
7. Mark Ronson
6. Rhodes
5. FFS (Franz Ferdinand & Sparks)
4. Father John Misty
3. SBTRKT
2. Ben Howard
1. Tame Impala