5 mei staat in het teken van Bevrijdingsdag. Tijdens deze feestdag wordt de bevrijding van de Duitse bezetting in Nederland in 1945 gevierd. In elke provincie kan er een flink feest gevierd worden met een keur aan Nederlandse, en op sommige plaatsen zelfs internationale, artiesten. Sinds 1991 worden er ieder jaar ambassadeurs van de vrijheid aangesteld. Deze artiesten hebben de eer om zich in een helikopter door het hele land te laten vliegen om op verschillende Bevrijdingsfestivals op te treden. Dit jaar waren dit maar liefst vier artiesten, te weten MainStreet, Caro Emerald, Jett Rebel en Dotan.
De weersvoorspellingen voor deze dag waren allesbehalve goed. Sommige festivals moesten wat podia stilleggen en in Almere werd zelfs het gehele hoofdpodium afgelast door het slechte weer. In mijn geboortestad Roermond viel het allemaal wel mee. Je kunt veel zeggen over Limburg, maar vaak hebben wij wel het lekkerste weer!
Rond 1 uur 's middags kwam ik aan op de Markt waar het al aardig druk was. Eigenlijk had de hele tijd de zon geschenen, totdat er ineens flink wat enge wolken verschenen. Waar wij al op Dotan stonden te wachten begon een felle stortbui. Presentator Marco Roelofs vertelde ons dat het programma iets opgeschoven werd en dat er geschuild kon worden in de kathedraal naast het plein. Wij bleven als echte diehards natuurlijk gewoon op het plein dat inmiddels een stuk leger was.
De regen hield maar een paar minuten aan en gelijk begon weer de zon te schijnen. Dotan maakte dan ook meteen zijn langverwachte opwachting! Hij kon helaas maar een halfuurtje spelen, maar bracht wel al zijn hits ten gehore. Dit deed hij met verve. Hij werkte met nummers als Hungry, Let The River In en Fall toe naar zijn grote hit. Inmiddels kan iedereen het liedje Home van voor tot achteren meezingen. Waar het liedje voor mij persoonlijk een beetje uit de gratie was geraakt vond ik het nu weer geweldig. Het liedje is zo meeslepend en bombastisch. Ik dacht meteen weer terug aan het geweldige WK waar de plaat in verscheidene samenvattingen te horen was. De sfeer was na dit sterke optreden weer meteen fantastisch.
Op de Markt kon je een bandje halen waarmee je de hele dag naar het toilet kon. Dit bandje werd 'p(l)asse-partout' genoemd, dit vond ik zelf erg leuk gevonden. Na dit alles gingen we een beetje door Roermond slenteren om te kijken wat er zoal te doen is. Op het Munsterplein waren er vooral allerlei activiteiten voor kinderen. Zo kon je geschminkt worden, was er een springkussen en kon je op een mega groot dartbord grote pijlen gooien. Verder waren er allerlei eetkraampjes aanwezig voor de lekkerbekken onder ons. Ikzelf genoot van een heerlijke Vietnamese loempia.
Nadat we deze versnapering consumeerden liepen we weer terug naar de Markt. Hier ging de tot Beste Singer-Songwriter van Nederland betitelde Stef Classens zijn nummers laten horen. Dat dit de winnaar was van het afgelopen jaar zegt genoeg over het huidige niveau van het programma. Hij kon wel aardig zingen, daar niet van, maar echt bijzonder was het niet. Zijn voorgangers Douwe Bob en Michael Prins zijn in mijn ogen al een stuk verder. Helaas denk ik dat deze jongen dit niveau niet gaat bereiken.
Het enige plein waar we nog niet geweest waren was het Kloosterwandplein bij het theater De Oranjerie. Hier was er buiten een podium ook van alles te doen. Er was een klein skateparkje aanwezig en ook een pannakooi waar voetballers proberen elkaar door de benen te poorten op de meest geweldige manieren. Toen wij hier aankwamen stond onze Eindhovense vriend Fresku op het podium te rappen. Buiten het liedje Twijfel is dit allesbehalve mijn muziek, maar ik heb me er toch aardig mee kunnen vermaken. Het was op dit plein vooral erg leuk omdat hier heel veel bekenden waren die ik al een tijd niet meer gezien had. Ook heb ik wat mensen leren kennen, zo'n Bevrijdingsfestival verbindt altijd!
Tussendoor moest er natuurlijk ook gegeten worden. Op zo'n dagen gaat niets er zo lekker in als vette hap van de McDonald's. Na hier gegeten te hebben gingen we weer naar de Markt. Hier hoopte ik de mannen van John Coffey aan het werk te zien. Helaas was het op het andere plein iets te gezellig geweest waardoor ik ze helaas moest missen. Wel kwam ik de zanger nog even tegen bij de artiestenuitgang. Na een praatje en kiekje gemaakt te hebben gingen we weer terug. Aardige vent wel trouwens!
Als laatste betrad Di-Rect het grote podium. Zij gaven een enorm energieke show weg. De zanger Marcel Veenendaal is behalve knettergek ook geniaal. Wat hij kan met zijn stem is ongelooflijk. Ze speelden al hun knallers als Invincible en Young Ones, maar bijvoorbeeld ook het rustige Hold On. Al met al maakten ze er een heel erg vet feestje van. Ik heb deze band nu twee keer gezien en het is me twee keer enorm bevallen. Een waardige afsluiter!
Roermond kwam vandaag erg goed weg wat het weer betreft. Eigenlijk scheen buiten die ene fikse bui de hele dag de zon. Mede hierdoor was het een hele leuke dag in deze mooie stad. Ieder jaar weer is de sfeer hartstikke goed en is het op alle pleinen en straatjes beregezellig. Ik kijk nu al uit naar volgend jaar.
De weersvoorspellingen voor deze dag waren allesbehalve goed. Sommige festivals moesten wat podia stilleggen en in Almere werd zelfs het gehele hoofdpodium afgelast door het slechte weer. In mijn geboortestad Roermond viel het allemaal wel mee. Je kunt veel zeggen over Limburg, maar vaak hebben wij wel het lekkerste weer!
Rond 1 uur 's middags kwam ik aan op de Markt waar het al aardig druk was. Eigenlijk had de hele tijd de zon geschenen, totdat er ineens flink wat enge wolken verschenen. Waar wij al op Dotan stonden te wachten begon een felle stortbui. Presentator Marco Roelofs vertelde ons dat het programma iets opgeschoven werd en dat er geschuild kon worden in de kathedraal naast het plein. Wij bleven als echte diehards natuurlijk gewoon op het plein dat inmiddels een stuk leger was.
De regen hield maar een paar minuten aan en gelijk begon weer de zon te schijnen. Dotan maakte dan ook meteen zijn langverwachte opwachting! Hij kon helaas maar een halfuurtje spelen, maar bracht wel al zijn hits ten gehore. Dit deed hij met verve. Hij werkte met nummers als Hungry, Let The River In en Fall toe naar zijn grote hit. Inmiddels kan iedereen het liedje Home van voor tot achteren meezingen. Waar het liedje voor mij persoonlijk een beetje uit de gratie was geraakt vond ik het nu weer geweldig. Het liedje is zo meeslepend en bombastisch. Ik dacht meteen weer terug aan het geweldige WK waar de plaat in verscheidene samenvattingen te horen was. De sfeer was na dit sterke optreden weer meteen fantastisch.
Op de Markt kon je een bandje halen waarmee je de hele dag naar het toilet kon. Dit bandje werd 'p(l)asse-partout' genoemd, dit vond ik zelf erg leuk gevonden. Na dit alles gingen we een beetje door Roermond slenteren om te kijken wat er zoal te doen is. Op het Munsterplein waren er vooral allerlei activiteiten voor kinderen. Zo kon je geschminkt worden, was er een springkussen en kon je op een mega groot dartbord grote pijlen gooien. Verder waren er allerlei eetkraampjes aanwezig voor de lekkerbekken onder ons. Ikzelf genoot van een heerlijke Vietnamese loempia.
Nadat we deze versnapering consumeerden liepen we weer terug naar de Markt. Hier ging de tot Beste Singer-Songwriter van Nederland betitelde Stef Classens zijn nummers laten horen. Dat dit de winnaar was van het afgelopen jaar zegt genoeg over het huidige niveau van het programma. Hij kon wel aardig zingen, daar niet van, maar echt bijzonder was het niet. Zijn voorgangers Douwe Bob en Michael Prins zijn in mijn ogen al een stuk verder. Helaas denk ik dat deze jongen dit niveau niet gaat bereiken.
Het enige plein waar we nog niet geweest waren was het Kloosterwandplein bij het theater De Oranjerie. Hier was er buiten een podium ook van alles te doen. Er was een klein skateparkje aanwezig en ook een pannakooi waar voetballers proberen elkaar door de benen te poorten op de meest geweldige manieren. Toen wij hier aankwamen stond onze Eindhovense vriend Fresku op het podium te rappen. Buiten het liedje Twijfel is dit allesbehalve mijn muziek, maar ik heb me er toch aardig mee kunnen vermaken. Het was op dit plein vooral erg leuk omdat hier heel veel bekenden waren die ik al een tijd niet meer gezien had. Ook heb ik wat mensen leren kennen, zo'n Bevrijdingsfestival verbindt altijd!
Tussendoor moest er natuurlijk ook gegeten worden. Op zo'n dagen gaat niets er zo lekker in als vette hap van de McDonald's. Na hier gegeten te hebben gingen we weer naar de Markt. Hier hoopte ik de mannen van John Coffey aan het werk te zien. Helaas was het op het andere plein iets te gezellig geweest waardoor ik ze helaas moest missen. Wel kwam ik de zanger nog even tegen bij de artiestenuitgang. Na een praatje en kiekje gemaakt te hebben gingen we weer terug. Aardige vent wel trouwens!
Als laatste betrad Di-Rect het grote podium. Zij gaven een enorm energieke show weg. De zanger Marcel Veenendaal is behalve knettergek ook geniaal. Wat hij kan met zijn stem is ongelooflijk. Ze speelden al hun knallers als Invincible en Young Ones, maar bijvoorbeeld ook het rustige Hold On. Al met al maakten ze er een heel erg vet feestje van. Ik heb deze band nu twee keer gezien en het is me twee keer enorm bevallen. Een waardige afsluiter!
Roermond kwam vandaag erg goed weg wat het weer betreft. Eigenlijk scheen buiten die ene fikse bui de hele dag de zon. Mede hierdoor was het een hele leuke dag in deze mooie stad. Ieder jaar weer is de sfeer hartstikke goed en is het op alle pleinen en straatjes beregezellig. Ik kijk nu al uit naar volgend jaar.